Mijn vrolijke dagen zijn vaak gevuld met ideetjes. Ideetjes hier, ideetjes daar. En vaak spreek ik ze ook nog uit. Meer dan de helft daarvan zijn onpraktische luchtballonnetjes, of (al te verre) vergezichten. Ik kan heerlijk dagdromen met al die ideetjes om mij heen. Ik neem ze ook niet al te serieus. Mijn man heeft het soms zwaar met het bedwingen van de door mij gegenereerde ideeënwolk. In contact met mij komt automatisch Belbin-type ‘waarschuwer’ in hem naar boven. We kennen elkaars manier van doen en meestal is de balans prima.
Maar mijn man waarschuwt heel subtiel en in het begin van onze relatie had ik dat niet door en walste vrolijk over zijn commentaar heen. De lichamelijke reactie die dat bij hem teweeg kon brengen had ik niet eerder van dichtbij bij iemand opgemerkt. Hij trok dan bleek weg en werd letterlijk koud. Zijn handen en voeten werden ijsklontjes. Het was net alsof hij zich fysiek terugtrok, alsof zijn lijf zich ‘vernauwde’. Ik leerde het herkennen en voorkomen en het is lang geleden dat het voor het laatst is gebeurd.
Hoe anders voelde de kraamtijd. In mijn intermezzo beschrijf ik het gevoel van ‘uitgebreid’ zijn. En de rust en extase tijdens zeldzame geslaagde borstvoedingsmomenten hadden ook iets weg van uitdijen, van een soort zwellen. Een fysieke toestand, die samen met een zekere faalangst, voor flashbacks zorgde naar mijn psychotische belevingswereld.
Wat zou er gebeuren als mensen met een psychotische kwetsbaarheid die hun ervaringen optekenen, het plaatje van een lijf met benen en armen, omhuld met een laagje huid, eens loslieten als referentiekader voor lijf-eigen (tot en met de huid) en lijf-vreemd (voorbij de huid)?
Ik denk dat dat een veelbelovend pad kan zijn om te bewandelen en daarom lees ik nu ‘Der Leib, der Raum, und die Gefühle’ van Hermann Schmitz, die met zijn ‘Neue Phenomenologie’ een fenomeen zoals ‘uitbreiden’ (weite) of ‘krimpen’ (enge) weghaalt uit de hoek van de subjectieve romanschrijvers en deze herwaardeert. Zwellen en krimpen zijn volgens hem serieuze wetenschappelijke beschrijvingen, op fenomenologische wijze.